Strzyżenie iglaków. Jak ciąć iglaki?

Najczęściej spotykane iglaki na działkach czy w ogrodach to żywotniki (tuje), jałowiec, cis, sosna, świerk. Sposób cięcia iglaków zależy od gatunku, warunków uprawy i sposobu wykorzystania krzewu. Drzewa zimozielone tnie się sporadycznie, większość z nich toleruje tylko drobne cięcia pielęgnacyjne. Przycina się głównie pędy chore, połamane, przemarznięte. Jak ciąć iglaki?

Tuja (żywotnik – Thuja) – to wolno rosnące drzewko. Odmiany samoformujące się np. kuliste praktycznie przez wiele lat nie wymagają przycinania. Delikatne przycinanie końcówek pędów tuji sprawia, że ładnie się zagęszczają.

Świerk – nie wymaga regularnego cięcia. Zdarza się, że w pobliżu wierzchołka wyrasta pęd konkurencyjny, który należy przyciąć. Cięcia dokonujemy wiosną lub latem.

Jałowiec – cięcie polega na utrzymaniu zwartego pokroju. Wiosną skraca się najdłuższe pędy w strefie środkowej korony, nad silnie rosnącą gałązką boczną. Taki zabieg doskonale doświetla wnętrze drzewka. Ponowne cięcie można wykonać późnym latem.

Sosna – źle znosi przycinanie, po cięciu nie wytwarza pędów bocznych ze starszych gałęzi. Skracanie pędów polega na uszczykiwaniu wierzchołków młodych przyrostów. Robi się to wczesną wiosną, gdy nowe pędy są jeszcze zielone i niezdrewniałe.

Kiedy przycinać iglaki? Cięcia dokonuje się wiosną i latem. Ostatnie cięcie dokonuje się nie później niż w sierpniu, by zielone, młode przyrosty zdążyły zdrewnieć.