Jak zwrócić towar? Reklamacja, rękojmia.

Poniżej chciałbym przybliżyć Państwu sposoby i postawy przydatne przy zwrocie towaru do sklepu w przypadku jego niewłaściwego funkcjonowania. Opis ten nie służy w żadnym wypadku naginaniu prawa ani pieniactwu– w naszym społeczeństwie jeszcze dzisiaj przejawia się przekonanie o tym, że konsument, jeśli coś kupił to pieniądze przepadły i kropka. Czasy komuny przysłowiowej już dawno mamy za sobą, należy korzystać z prawa do zwrotu wadliwego towaru ze względu na wszechogarniającą nas tandetę. Sprzedawcy często czują się bezkarni sprzedając w swoich sklepach różne, nie warte niczego towary, stosując się do zasad ustalonych przez wolnorynkową gospodarkę możemy w pewnym stopniu zahamować pęd tego procederu.

Warto przyswoić sobie kilka najważniejszych zasad, których sprzedawcy muszą dopilnować, uregulowanych prawnie w Rzeczpospolitej, traktujących o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej (zasady te nie dotyczą wymiany handlowej pomiędzy podmiotami gospodarczymi).

Jeśli kupiłeś towar z oznaczonymi w momencie zakupu konkretnymi cechami lub sprzedawca zapewniał cię o tych cechach to po stwierdzeniu ich braku możesz z tego tytułu oddać towar do sklepu. Stwierdzenie braku takich cech może nastąpić w domu jeśli sprzedawca nie udostępnił odpowiednich warunków do przetestowania produktu, zgodnie z art.3. pkt 3. ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego:

„Sprzedawca jest obowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie warunki techniczno-organizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru towaru konsumpcyjnego i sprawdzenie jego jakości, kompletności oraz funkcjonowania głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów.”

Instrukcje obsługi muszą być dostępne w języku polskim o ile rodzaj informacji na to pozwala (o ile da się przetłumaczyć) art. 3. pkt 6.

Najczęstszym powodem zwrotu towaru zgodnie z ustawą o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej jest jego niezgodność z umową (kupując każdy towar nawet gazetę w sklepie zawieramy umowę wg kodeksu cywilnego) co oznacza, że towar nie nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju towar jest zwykle używany, oraz gdy jego właściwości nie odpowiadają właściwościom cechującym towar tego rodzaju. Niektórzy sprzedawcy „cwaniakują” i. twierdzą, (po zwrocie kupionego u nich np. żelazka zwróconego ze względu na przeciekanie pojemnika z wodą), że żelazko przecież prasuje i nie zabiera się za robienie obiadu (wypowiedź autentyczna) to jest ono zgodne z umową – z takim dyskutującym handlowcem nie ma co rozmawiać ani tym bardziej się kłócić – niezgodność towaru z umową zgłaszamy wraz z paragonem lub fakturą na piśmie za potwierdzeniem odbioru z datą i podpisem sprzedawcy, załączamy problematyczny towar i czekamy ustawowe 14 dni na odpowiedź (jest to 14 dni kalendarzowych a nie roboczych ze względu na brak określenia ich rodzaju w ustawie), jeśli odpowiedz nie nadejdzie listownie lub telefonicznie pod wskazany numer (bądź w inny określony w piśmie sposób) to uznaje się zgodnie z ustawą, że sprzedawca uznał żądanie (wymiany lub naprawy towaru) określone w piśmie za uzasadnione, jeśli reakcja sprzedawcy jest negatywna to sprawą na pewno chętnie zajmie się rzecznik praw konsumenta (takie pismo złożone wcześniej sprzedawcy za potwierdzeniem odbioru bardzo ułatwi rzecznikowi pracę) którego siedzibę najbliższą swojego miejsca zamieszkania znajdziesz na stronie UOKiK (Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów).

Sprzedawca ma 14 dni na odpowiedź – ustosunkowanie się do żądania, natomiast termin realizacji żądania jest dość lakonicznie określony (art. 8. ust. 4.) „Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia.”

Ustawa dopuszcza także możliwość odstąpienia od umowy jeśli naprawa lub wymiana nie jest możliwa lub wymagałaby nadmiernych kosztów.

Jeśli konsumencie wiedziałeś w chwili zawierania umowy o kupnie towaru o jego wadliwości to nie masz prawa do jego zwrotu zgodnie z ustawą, natomiast sprzedawca nie może żadną umową wyłączyć tej ustawowej odpowiedzialności – także przez podpisanie przez konsumenta oświadczenia o tym, że wie o niezgodnościach podczas gdy faktycznie o nich nie wiedział zgodnie z art. 11. ustawy: „Uprawnień unormowanych w niniejszej ustawie nie można wyłączyć ani ograniczyć w drodze umowy zawartej przed zawiadomieniem sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. W szczególności nie można tego dokonać przez oświadczenie kupującego, że wie o wszelkich niezgodnościach towaru z umową.”

Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku. Na powiadomienie sprzedawcy o wadzie towaru mamy 2 miesiące od jej zauważenia w okresie 2 lat od zakupu (po tym okresie tracimy uprawnienia)

Nie martwmy się tym, że narażamy naszego sprzedawcę na koszty, jeśli towar jest zły to po pierwsze będzie on miał informacje o tym i nie będzie wyposażał sklepu w wadliwe produkty, dzięki czemu podniesie jakość swoich usług – to mu wyjdzie na dobre, po za tym sprzedawca po uzyskaniu zgłoszenia od konsumenta ma prawo do roszczenia zwrotnego – czyli sam zgłasza niezgodność towaru z umową u swojego sprzedawcy hurtowego bądź importera (reguluje to ta sama ustawa).

Pamiętajmy, że gwarancja to co innego niż zgłoszenie z tytułu cytowanej ustawy, gwarantem jest producent, ustawa reguluje natomiast odpowiedzialność sprzedawcy.

Dla każdego konsumenta i sprzedawcy czyli właściwie niemalże dla wszystkich rodaków obowiązkową lekturą powinna się stać ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego. Dz. U. z dnia 5 września 2002 r. z późniejszymi zmianami.